اینجانب مددکار اجتماعی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی هستم و یکی از مهمترین حوزه های فعالیت اینجانب در طول یک دهه حمایت از کودکان بوده است و مقصودم از ارسال این نامه کسب نظر حضرتعالی در مورد بخشی از اقدامات برای حمایت و مراقبت از کودکان است. شواهد بالینی و علمی نشان می دهد وقتی کودکان از مهارت های لازم برای مراقبت از خود برخوردار نباشند، احتمال اینکه مورد آزار و سوء استفاده قرار گیرند، افزایش می یابد. بررسی ها نشان می دهند تعداد زیادی از کودکانی که مورد آزار و سوء استفاده جنسی قرار می گیرند، هرگز از کسی کمک نمی گیرند و یا سال ها بعد؛ زمانی که عوارض بلند مدت و مخرب آزار را متحمل شدند، به جستجوی کمک می پردازند. برخلاف تصور عموم این فقط دختران نیستند که می توانند مورد آزار جنسی قرار گیرند، بلکه پسران هم در معرض خطر هستند و می توانند قربانی آزار جنسی شوند. در بسیاری از موارد نیز کودکان اصلاً نمی دانند رفتاری که با آنها می شود، آزار جنسی است، از این رو هیچگاه این موضوع را با والدین یا مراقبین خود مطرح نمی کنند. در مواردی هم کودکان از اینکه موضوع را به کسی بگویند، می ترسند چون فرد آزارگر آنها را تهدید کرده است. در چنین شرایطی اقداماتی برای پیشگیری از آزار جنسی قابل اجرا هستند. بخشی از این اقدامات به مراقبت هایی اختصاص دارند که توسط والدین یا مراقبین کودک انجام می گیرند، اما بخش مهم دیگر این اقدامات «آموزش خود مراقبتی به کودکان» است. در این آموزش ها که مطلقاً ماهیت جنسی ندارند، به کودکان آموخته می شود که تعدادی از اندام ها نباید توسط دیگران دیده و یا لمس شوند. آنها می آموزند که برای این اندام ها از اصطلاح «اندام های خصوصی» استفاده کنند. برای کودکان در این آموزش توضیح داده می شود که فقط والدین و پزشک تحت شرایط خاص می توانند اندام های خصوصی آنها را ببینند. به کودکان تأکید می شود که اگر کسی به جز افرادی که در بالا به آنها اشاره شد، خواست اندام های خصوصی آنها را ببیند یا لمس کند یا آنها را مجبور به این کار کرد، باید به او «نه بگویند» و آن مکان را ترک کنند. سپس موضوع را به یک بزرگسال قابل اعتماد مانند والدین یا معلم اطلاع دهند و از او کمک بخواهند. در صورتیکه فرد بزرگسال قابل اعتماد در دسترس نبود، کودک می تواند با خط تلفن 123 (اورژانس اجتماعی) یا 110 (پلیس) تماس بگیرد. این آموزش ها توسط مددکاران اجتماعی و روانشناسان برای کودکان 4 تا 9 سال می تواند اجرا شود. با توجه به توضیحات فوق از نظر حضرتعالی آیا «آموزش خود مراقبتی به کودکان» مجاز است؟