سوال :

بنده از سالهای قبل دوستی و صمیمیت با شخصی داشتیم. ایشان به بنده گفت از یک نوع بیماری رنج می برد و قادر به فرزند دار شدن نیست و همسر ایشان قصد جدا شدن را دارد. ایشان از من خواست که به ایشان اسپرم اهدا کنم و من هم برای اینکه زندگی آنها از هم نپاشد، قبول نمودم و مقرر گردید اسپرم به وسیل دستگاه به خانم ایشان منتقل گردد(تاکید می شود که هیچگونه رابطه ای بین بنده و مادر طفل صورت نگرفته و تمامی امور به وسیله پزشک و وسایل آزمایشگاهی صورت گرفته است) و حاصل این عمل طفل دختری گردید. حال پس از دو سال آنها از هم جدا شده اند و بین بنده و آن خانم، علقه زوجیت دائم منعقد گردید. با توجه به شرح ماوقع، آیا نسبت بین بنده و فرزند متولد شده، طبق موازین شرعی مشروع بوده است؟

سوال :

یکی ازادله های مهم زیستی وعبادی محرمیت درموضوع محارم سببی دقیقا خون وعامل خونی است که ساختار ساز حیات دوبعدی انسان و انسانیت است و جنبه های وراثتی و معنوی موثری را درخود پیدا و نهان دارد. سؤال اینجاست : آیا اهدای خون ازفرد مشخص به فرد مشخص دیگر بصورت مکرر وتأثیر خون با توجه به ایجاد ساخت و سازهای سلولی در ساختار سازمان حیاتی بدن وشریانها و اعصاب و ... نمی تواند موجب محرمیت فرد به فرد و یا مانند احکام رضاع، باعث محرمیت با وابستگان درجه ی اول گیرنده ودهنده ی خون نسبت به هم باشد؟

سوال : کسی که مادرش سیده می باشد،
1. آیا احکام سیادت بر وی جاری می شود؟ یعنی می تواند طبق موازین شرع، خمس دریافت کند؟
2. آیا از سلاله حضرت زهرا (س) می باشد؟(در کل می تواند بگوید من سید هستم ؟)
3. آیا می تواند عمامه مشکی بگذارد؟
4. آیا کسی که جده پدری او سید باشد، احکام فوق را دارد؟

سوال : اینجانب در پی سال ها تحقیق و تفحص در خاندان پدری و همچنین پرسش از بزرگان و کهنسالان خاندان و منطقه به این یقین رسیده ام که خاندان ما از سلاله پیامبر گرامی اسلام و اهل بیت طاهرینش (علیهم صلوات الله) نیستند، ولی در شناسنامه ام لقب سید درج شده است. ضمناً هیچ شجره نامه و یا سند مکتوب و یا شواهد و براهینی برای انتساب خاندان پدری ام به سلاله پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) موجود نیست و جمیع اهالی و پیرانی که چندین دهه با این خاندان آشنایی دارند به بنده اذعان داشته اند که تا پیش از آغاز به کار سازمان ثبت احوال و صدور شناسنامه برای اشخاص حقیقی (حدود یک قرن پیش) خاندان ما فاقد لقب سید بوده اند. بنده سال ها است که پس از رسیدن به این یقین، از نظر شرعی و عرفی احساس گناه دارم و به این باور رسیده ام که دیگر نباید از این لقب استفاده نمایم و از اینکه باید در قبال استفاده از این لقب در آخرت پاسخگوی خدای متعال و حضرات معصومین (علیهم السلام) باشم، عذاب روحی دارم. از حضرتعالی تقاضا دارم که فتوای خود را درباره حکم شرعی ادامه استفاده از این لقب که مخصوص سلاله پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) است مرقوم فرمایید.

سوال : مادر بزرگوارم سیده بوده و از ذریه سادات حسینی می باشند. حال سؤالم اینست که با توجه به اینکه می دانم احکام فقهی سادات شمول من نمی شود، آیا با توجه به سادات حسینی بودن مادرم، من و نسل آینده ام افتخار محرمیت، انتساب و شرافت و همچنین جزء ذریه حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا (سلام الله علیها) بحساب می آییم؟

سوال : اینجانب در خانواده ای به دنیا آمده ام که اولاً پدر و اجدادم همگی قائل به سیادت خودشان بوده اند، اگر چه شجره نامه ای نداشته و لذا تظاهر به زی سیادت نمی کرده اند. اتفاق قول بر سیادت این خانواده نه تنها در اجداد بنده بلکه در همه ی شاخه های خاندان ما به گونه ای موجود است که حتی در بین افراد شاخه ای که تنها در جد ششم و قبل از آن با شاخه ی ما مشترک هستند امری شایع است.
ثانیاً بعضی از طوائف سادات که در موطن اجدادی ما سکونت دارند به سیادت این خاندان اذعان دارند.
ثالثاً افرادی مثل مرحوم الهی قمشه ای بر اساس دست نوشته ای که از ایشان باقی مانده به سیادت این خاندان اذعان دارند.
رابعاً اگر چه قول پدر و جدم مبنی بر سیادتشان برای اینجانب اطمینان آور است، اما شجره نامه یا سندی مکتوب تاریخی دال برسیادت خاندانم ندارم.
حال با توجه به مطالب فوق مستدعی است بفرمایید:
1. وظیفه ی شرعی اینجانب نسبت به تصدیق قول پدر و جدم در مورد سیادت چیست؟ وظیفه ی شرعی بنده در مورد احکام مربوط به سادات چیست؟ مثلاً آیا می توانم صدقات واجب خود را به سادات پرداخت نمایم؟
2. آیا شرعاً می توانم تظاهر به سیادت کنم و به زی سادات درآیم؟

سوال : آیا پدری می تواند نسبت به نسب یکی از دوقولو ها اقرار کند؟ بدین گونه که بگوید یکی از آن ها فرزند اوست و دیگری نه؟ آیا از دیدگاه حقوقی نافذ است؟